Из рассылки:
Уважаемые коллеги!
Тема массовых политических репрессий советской эпохи и их многочисленных жертв особенно актуальна в Казахстане, на территорию которого были этапированы и сосланы миллионы людей. Мы надеемся, что для вашего уважаемого издания будет интересна следующая ниже информация об одной из групп людей, на себе прочувствовавших те мрачные тревожные страницы истории. Перевод на казахский и английский языки будет полезен многоязычным редакциям и сайтам. К пресс-релизу приложены фотографии из архива Христианского Центра Свидетелей Иеговы в Казахстане.
Возможно, вас заинтересуют истории и рассказы непосредственных жертв репрессий и их семей и встреча с ними для создания расширенного материала. Будем рады оказать в этом помощь и содействие.
С просьбой об интервью или запросом информации по данной теме, или деятельности Свидетелей Иеговы можно обратится в Пресс-службу Свидетелей Иеговы в Казахстане по эл. почте [email protected] или телефону +7 777 261 1538 (WhatsApp, Telegram), +7(727) 232 36 62 (в рабочее время). Также официальная информация о Свидетелях Иеговы доступна на официальном сайте Свидетелей Иеговы www.jw.org/ru
СООБЩЕНИЕ ДЛЯ СМИ
30 мая 2018 года
СВИДЕТЕЛИ ИЕГОВЫ КАЗАХСТАНА В ЖЕРНОВАХ СОВЕТСКИХ РЕПРЕССИЙ
История Свидетелей Иеговы в Казахстане начинается еще во время Российской Империи, когда в конце 19 века, в Восточный Казахстан за свою веру был выслан Семион Козлицкий.
С приходом советской власти, для Свидетелей Иеговы начались страшные времена преследований, репрессий и выселений. Затронуло это и Казахстан.
Уже в начале 1940-х годов на спецпоселения в Караганду были высланы десятки верующих, Свидетелей Иеговы. Но и на новом месте, преследования атеистической машины продолжались. Так, уже в 1946 году Судебной коллегией по уголовным делам Карагандинского областного суда 22 Свидетеля Иеговы были приговорены к срокам от 5 до 10 лет исправительно-трудовых лагерей (ИТЛ) с конфискацией имущества, а 1 Свидетеля Иеговы приговорили к расстрелу (позднее был изменен на 25 лет ИТЛ).
В 1950-60 годы сотни Свидетелей Иеговы прошли через заключения в ИТЛ системы ГУЛАГа. В Усть-Каменогорске, Талдыкоргане, Шымкенте, Костанае, Таразе, Балхаше, Караганде в эти годы один за другим проходят уголовные процессы против граждан, исповедующих вероучение Свидетелей Иеговы. Их клеймят позором, называют «американскими шпионами» и «опасными сектантами», угрожающими советскому строю и советским людям. У них отбирают имущество, забирают детей, отказывают в прописке по месту жительства, отказывают в получении высшего образования и даже помещают в психиатрические больницы. Единственная причина таких гонений- их вера.
Все годы советской власти судебные процессы против Свидетелей Иеговы не прекращались. С одной стороны, руководство предприятий отмечало высокие моральные качества Свидетелей Иеговы и часто они награждались на производствах почетными грамотами за усердный и прилежный труд на производстве. С другой же идеологическая атеистическая машина не смотрела на это и продолжала преследования.
Так, еще даже 4 марта 1982 года Судебная коллегия Костанайского областного суда вынесла приговор 4 Свидетелям Иеговы на различные сроки тюремного заключения.
В 1990-х годах в Казахстане реабилитируют десятки тысяч жертв политических репрессий. Среди этих тысяч есть и Свидетели Иеговы. Некоторые из них до сих пор живы и проживают в различных областях Казахстана. Многие из них уже воспитывают своих правнуков. Они благодарны государству, которое реабилитировало их, признав их невинными жертвами системы. Они благодарны и казахстанскому обществу, которое всегда отличалось гостеприимством, добротой и терпимостью и даже в самые тяжелые годы, оказывало помощь ближнему, не взирая на его веру и взгляды. Свидетели Иеговы надеются, что времена репрессий за веру остались в далеком прошлом и никогда не повторяться на казахстанской земле. (конец сообщения).
КЕҢЕС ҮКІМЕТІНІҢ АЯУСЫЗ ҚУҒЫН-СҮРГІНІНЕ ҰШЫРАҒАН ҚАЗАҚСТАНДАҒЫ ЕХОБА КУӘГЕРЛЕРІ
30 мамыр, 2018 жыл
Ехоба куәгерлерінің Қазақстандағы тарихы сонау Ресей Империясының уақытында, 19 ғасырдың соңында, Семион Козлицкий Шығыс Қазақстанға сенімі үшін жер аударылған кезден бастау алады.
Кеңес үкіметі орнаған уақытта Ехоба куәгерлері қудалаулар мен қуғын-сүргіндерге ұшырап, жер аударылып, қиын-қыстау кезеңді бастарынан өткерді. Бұл жайт Қазақстанды да айналып өтпеді.
1940 жылдың басында-ақ ондаған сенуші адамдар, Ехоба куәгерлері, Қарағандыдағы арнайы қоныстарға жер аударылды. Алайда атеистік ұстанымдағы үкімет бұл қоныстарда да оларды қудалауын доғармады. Атап айтқанда, 1946 жылы Қарағанды облыстық сотының қылмыстық соттар бойынша Сот алқасы 22 Ехоба куәгерінің ісін қарастырып, олардың мүлкін тәркілеп, 5—10 жылға дейінгі мерзімдерге еңбекпен түзеу лагерлеріне жіберді. Ал бір Ехоба куәгері ату жазасына кесілді (кейін бұл үкім 25 жыл еңбекпен түзеу лагеріне ауыстырылды).
1950—1960 жылдар аралығында жүздеген Ехоба куәгерлері ГУЛАГ-тың еңбекпен түзеу лагерлерінде бас бостандықтарынан айырылған. Осы жылдары Өскемен, Талдықорған, Шымкент, Қостанай, Тараз, Балқаш, Қарағанды қалаларында Ехоба куәгерлерінің ілімін ұстанатын азаматтарға қарсы бірінен кейін бірі қылмыстық істер қозғалды. Оларды масқаралап, кеңестік құрылым мен халыққа қауіп төндіретін “американың тыңшылары” және “қауіпті сектанттар” деген жала жабылды. Олардың мүлкін күшпен алды, бала-шағасынан ажыратты, тұрғылықты жеріне тіркелуге және жоғары білім алуларына мүмкіндік бермеді, тіпті психиатриялық ауруханаларға жапқан кездері де болған. Осындай қуғын-сүргінге ұшырауларының жалғыз себебі — олардың ұстанған сенімдері.
Кеңес үкіметі билік құрған жылдары Ехоба куәгерлеріне қатысты сот істері еш үзілген жоқ. Бір жағынан, кәсіпорын басшылары Ехоба куәгерлерін жоғары құлықтылық нормалары үшін мақтап, жиі оларды өндірістегі құлшына әрі ұқыптылықпен атқарған еңбектері үшін мақтау қағаздарымен марапаттаса, екінші жағынан, атеистік идеологияны ұстанатын үкімет болса бұны көзге де ілмей, оларды қудалауын жалғастыра берді.
Мысалы, тіпті 1982 жылдың 4 наурызында Қостанай облыстық сотының Сот алқасы 4 Ехоба куәгеріне әртүрлі мерзімдердегі бас бостандығынан айыру туралы үкім шығарған.
1990 жылдары Қазақстанда он мыңдаған саяси қуғын-сүргін құрбандары ақталып шықты. Осы мыңдаған құрбандардың арасында Ехоба куәгерлері де бар. Олардың кейбірі әлі де тірі, әрі Қазақстанның түрлі облыстарында тұрып жатыр және көбі шөбере сүйіп отыр. Осы бір жандар өздерін Кеңес үкіметі жүйесінің бейкүнә құрбандары деп тауып, ақтап шыққан үкіметке ризашылығын білдіруде. Олар қонақжайлылығымен, мейірімділігі және сабырлылығымен ерекшеленетін Қазақстан халқына ризашылық білдіруде. Қазақ елі тіпті ең қиын-қыстау жылдарда да маңайындағы адамдардың ұстанған сенімі мен көзқарасына қарамастан, көмек қолын созған. Ехоба куәгерлері адамның сенімі үшін қуғын-сүргінге ұшырауы өткеннің еншісінде қалып, Қазақстан жерінде ендігәрі қайталанбайды деп үміттенеді.
JEHOVAH’S WITNESSES OF KAZAKHSTAN IN THE WHEELS OF SOVIET REPRESSIONS
May 30, 2018
The history of Jehovah’s Witnesses in Kazakhstan dates back to the time of the Russian Empire, when Semion Kozlitsky was deported to East Kazakhstan for his faith in the late 19th century.
With the advent of Soviet power, terrible times of persecution, repression and evictions began for Jehovah’s Witnesses. And it had its impact on Kazakhstan.
In the early 1940s, dozens of believers, Jehovah’s Witnesses, were expelled to special settlements in Karaganda. But in a new place, the persecution of the atheistic machine continued. So, as early as 1946, by the Judicial Collegium on the Criminal Courts of the Karaganda Regional Court 22 Jehovah’s Witnesses were sentenced to 5 to 10 years of forced labor camps (FLC) with confiscation of property, and 1 Jehovah’s Witness was sentenced to death (which was later changed for 25 years of FLC).
In 1950-60s hundreds of Jehovah’s Witnesses went through the imprisonment in FLC of the GULAG system. During those years, one after one, the criminal trials against citizens professing beliefs of Jehovah’s Witnesses had been taking place in Ust-Kamenogorsk, Taldykorgan, Shymkent, Kostanay, Taraz, Balkhash, Karaganda. Jehovah’s Witnesses are branded with shame, they are called «American spies» and «dangerous sectarians,» threatening the Soviet system and Soviet people. They are deprived of property, their children are taken away, they are refused to be registered at the place of residence, pursuing higher education is denied and some are even put in psychiatric hospitals. The only reason for such persecution is their faith.
All the years of Soviet power, the trials against Jehovah’s Witnesses
had never stopped. On one hand, the factories management staff noted the high moral qualities of Jehovah’s Witnesses, and they were often awarded with honorary diplomas for their eager and diligent labor. But the ideological atheist machine did not care and continued the persecution.
So, as late as on March 4, 1982, the Judicial Collegium of the Kostanay Regional Court sentenced 4 Jehovah’s Witnesses to various terms of imprisonment.
In the 1990s, tens of thousands of victims of political repression were rehabilitated in Kazakhstan. Among these thousands there were also Jehovah’s Witnesses. Some of them are still alive and live in various areas of Kazakhstan. Many of them are already raising their great-grandchildren. They are grateful to the state, which rehabilitated them, recognizing them as the innocent victims of the system. They are grateful to Kazakhstan society, which has always been distinguished by hospitality, kindness and tolerance, and even in the most difficult years, it has helped the neighbor, regardless of one’s faith and views. Jehovah’s Witnesses hope that the times of repression for one’s faith is a matter of a distant past and will never repeat itself on the land of Kazakhstan.